به گزارش خبرگزاری «حوزه»، امروز 25 دسامبر مصادف است با روزی که مسیحیان در آن، میلاد حضرت عیسی (ع) را جشن می گیرند. زمان و مکان و حتی سال تولد حضرت عیسی(ع) به طور دقیق مشخص نیست و به دلیل دقیق نبودن مبدأ تاریخ میلادی، نمی توان برای تعیین سال تولد حضرت مسیح (ع) از آن بهره گرفت زیرا بعد از گذشت شش قرن از میلاد او تصمیم گرفته شد که چنین روزی مبدأ تاریخ میلادی قرار گیرد. از این رو زمان واقعی میلاد آن حضرت از سال هشتم قبل از میلاد تا سال دوازدهم میلادی محتمل است. هرچند روز تولد حضرت عیسی(ع) مشخص نیست ولی آنچه که مسلم است کودکی که در محراب عبادت به حضرت مریم(ع) بشارت داده شد، یقینا متولد شده است. «إِنَّ اللَّهَ یبَشِّرُکِ بِکَلِمَة مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیمَ؛ خداوند تو را به کلمه‌اى (وجود با عظمتى) از طرف خودش مژده مى‌دهد که نامش مسیح، عیسى بن مریم است». (آل عمران، 45)
تولدی بدون پدر و از مادری برگزیده و پاک همچون مریم که در آیات فراوان از پاکدامنی و مقام او بسیار یاد شده است: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ؛ خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.» (آل عمران، ۴۲) و «وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ؛ و آن [زن را ياد كن] كه خود را پاكدامن نگاه داشت و از روح خويش در او دميديم و او و پسرش را براى جهانيان آيتى قرار داديم». (الأنبياء، ۹۱)
معجزه ای اعجاب انگیز برای خلق، خلقتی آسان برای خالق
شیوه تولد حضرت عیسی بن مریم(ع) خود نشانه و رحمتی برای هدایت بشر شمرده می شود، زاد و ولدی اعجاب انگیز و معجزه آسا برای مخلوقات و خلقتی سهل و آسان برای خالق، که قرآن در این باره می فرماید: «قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِنَّا وَكَانَ أَمْرًا مَقْضِيًّا؛ گفت [فرمان] چنين است پروردگار تو گفته كه آن بر من آسان است و تا او را نشانه اى براى مردم و رحمتى از جانب خويش قرار دهيم و [اين] دستورى قطعى بود.» (مریم، ۲۱) و به فرموده قرآن او پيامبرى پر برکت و مایۀ رحمت برای انسان هاست. «وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا؛ و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و تا زندهام به نماز و زكات سفارش كرده است.» (مریم، ۳۱)
در کتاب بحارالانوار جلد14 صفحه 218 آمده است که ابوبصیر از امام صادق علیه السلام پرسید: «چرا خداوند عیسى علیه السلام را بدون پدر آفرید؟» امام صادق علیه السلام در پاسخ فرمود: «تا مردم به قدرت وسیع الهى پى ببرند و بدانند که خدا حتى قدرت دارد که از زن بى همسر، فرزند بیافریند، چنان که قدرت دارد انسانى (مانند آدم علیه السلام) را بدون پدر و مادر خلق کند، و او بر هر چیزى قادر است».
مَثَل عيسى نزد خدا مانند مَثَل آدم است
همه کسانی که تولد بدون پدر حضرت عیسی (ع) را دلیل اُلُوهیت او می‌دانند پاسخی روشن از زبان خود او در قرآن دریافت کرده اند: «قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ؛ [كودك] گفت منم بنده خدا» (مريم ، ۳۰) و در آیه 51 سوره آل عمران همگان را به پرستش الله دعوت می کند: «إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ؛ در حقيقت خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستيد [كه ] راه راست اين است.» (آل عمران ، ۵۱)
اگر آن چیز که باعث شده است که عیسی (ع) را پسر خدا بدانند، بدون پدر متولد شدن اوست؛ پس چرا به حضرت آدم (ع) که بدون پدر و مادر آفریده شده است چنین نسبتی نمی دهند. خداوند نوع آفرینش حضرت مسیح را مانند حضرت آدم(ع) معرفی می کند و در این باره می فرماید: «مَثَل عيسى نزد خدا مانند مَثَل آدم است كه او را از خاك آفريد، سپس به او گفت باش پس او بود شد.» (آل عمران، 59) «مَا كَانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ؛ خدا را نسزد كه فرزندى برگيرد منزه است او چون كارى را اراده كند همين قدر به آن مى گويد موجود شو پس بى درنگ موجود مى شود.» (مریم، 35)
نبوت و امامت در سنین پایین محال نیست!
دلایل بسیاری در قرآن کریم برای اثبات بشر بودن حضرت عیسی (ع) بیان شده است که به برخی از آن ها اشاره شد ولی این آیات فقط به حجتی برای از جنس بشر دانستن حضرت مسیح(ع) در بین مسلمانان و اهل کتاب نیست بلکه جای جای داستان تولد و زندگانی این پیامبر اولوالعزم، پر است از دلایلی که می توان از آن ها در جهت اثبات حقانیت و منزلت اهل بیت(ع) بهره برد؛ از سخن گفتن در گهواره که خود را برگزیده خداوند و صاحب کتاب معرفی می نماید: «قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا؛ [كودك] گفت منم بنده خدا به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است.» (مریم، 30) و «وَ ءَاتَینَـهُ الْحُکمَ صَبِیاً؛ در حال کودکی، حکم را به او عطا کردیم» (مریم: ۱۲) که پاسخی‌ست برای گروهی که به‌امامت رسیدن معصومین را در سنین پایین محال می دانند. با توجه به این آیه وقتی حضرت عیسی (ع) در گهواره خود را نبی و صاحب کتاب معرفی می کند چگونه می توان امامت اهل بیت(ع) در کودکی را دور از عقل بدانیم.
امکان ادامه سلسله نسب از طریق فرزند دختر
مطلب دیگر آیه ای است که سلسله نسب حضرت عیسی (ع) را به حضرت داود (ع) منتسب می کند. خداوند در سوره انعام این گونه می فرماید:«وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَى وَهَارُونَ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ * وَزَكَرِيَّا وَيَحْيَى وَعِيسَى وَإِلْيَاسَ كُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ؛ و از نسل او داوود و سليمان و ايوب و يوسف و موسى و هارون را [هدايت كرديم] و اين گونه نيكوكاران را پاداش مى دهيم * و زكريا و يحيى و عيسى و الياس را كه همه از شايستگان بودند» (الأنعام ، 84 و 85)
این آیه دلیلی روشن برای کسانی است که ادامه سلسله نسب از طریق فرزند دختر را ممکن نمی دانند و معاذ‌الله پیامبر(ص) را مقطوع النسل خطاب می کنند. خداوند در این آیه اذعان می کند که حضرت عیسی (ع) که بدون پدر متولد شده، از نسل حضرت داود (ع) است و این موضوع موجب اثبات این امر است که فرزندان حضرت زهرا(س) ذریه پیامبر(ص) هستند.
طولانی بودن عمر حضرت عیسی(ع) دلیلی برای طول عمر حضرت مهدی (عج)
عمر طولانی حضرت عیسی(ع) حجتی بی بدیل برای اثبات عمر طولانی حضرت حجت(عج) است. آنجا که قرآن کریم در چندین آیه بر کشته و مصلوب نشدن حضرت عیسی(ع) صحه گذاشته و می فرماید:«وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا؛ و گفته ايشان كه ما مسيح عيسى بن مريم پيامبر خدا را كشتيم و حال آنكه آنان او را نكشتند و مصلوبش نكردند ليكن امر بر آنان مشتبه شد و كسانى كه درباره او اختلاف كردند قطعا در مورد آن دچار شك شده اند و هيچ علمى بدان ندارند جز آنكه از گمان پيروى مى‌كنند و يقينا او را نكشتند.» (نساء، ۱۵۷) و بلافاصله در آیه بعد صراحتاً آمده است که:«بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ؛ بلكه خدا او را به سوى خود بالا برد.» (نساء، ۱۵۸) علاوه براین آیات، روایات فراوانی در کتب معتبر شیعه و سنی وجود دارد که زنده بودن عیسی (ع) را اعلام می کند از جملۀ آن ها روایتی از رسول خدا(ص) که خطاب به یهودیان می فرمایند: «أن عیسى لم یمت و أنه راجع إلیکم قبل یوم القیامه؛ عیسی نمرده و قبل از روز قیامت به میان شما بازخواهد گشت.» (ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم، ج ۴، ص ۱۱۱۰، ح ۶۲۳۲)
همچنین بر خلاف عقیده مسیحیان که می گویند: حضرت عیسی (ع) از قبر بیرون آمد و به آسمان رفت. در انجیل برنابا صریحاً همان اعتقاد مسلمانان ذکر شده است. «در انجیل برنابا دارد که او گفت: من عیسی نیستم، من عیسی نیستم، من اسخریوطی هستم، ولی به او اعتنا نکردند و به جای حضرت مسیح علیه السلام او را کشتند و به دار آویختند؛ یعنی همان گونه که مسلمان ها می گویند: در اطاق او روزنه ای بود، و او از آنجا بالا رفت. بنابراین، به اتفاق مسیحی ها و مسلمانان حضرت عیسی علیه السلام الآن در عالم جسمانی زنده است، ولی یهود می گویند: از دنیا رفته و به خاک سپرده شده است، و ما او را کشته ایم.» (برگرفته از کتاب در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۶۳)
باتوجه به آیات و روایاتی که اشاره شد مسلّم است که حضرت عیسی(ع) کشته نشده بلکه خداوند او را به سوی خود بالا برده است و اگر بخواهیم برای حضرت عیسی (ع) چنین طول عمری متصور باشیم؛ بنابراین عمری به مراتب کمتر از او برای حضرت مهدی(عج) به هیچ وجه غیرممکن نیست.
آیه مباهله با مسیحیان، آیتی برای منزلت اهل بیت(ع)
علاوه بر آیات فوق برخی آیات نیز به صورت غیر مستقیم باعث نمایان شدن مقام و منزلت اهل بیت(ع) شده اند که از جمله آن ها آیه مباهله است. زمانی که گروهی از مسیحیان برای دیدار با پیامبر اسلام به شهر مدینه آمدند و ولادت بدون پدر حضرت عیسی(ع) را نشانه الوهیت او عنوان کردند. آیه نازل شد و جواب آنان را این چنین بیان نمود: «ولادت و خلقت حضرت عیسی ابن مریم(ع) همانند خلقت حضرت آدم(ع) [و بلکه خلقت آدم مهم تر و والاتر] است» و خداوند در آیات بعد به پیامبر(ص) خود می فرماید که با کسانی که در این باره تردید دارند و محاجه می کنند به همراه پسران، زنان و خویشان خود به مباهله بپردازید: «الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ * فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ؛[آنچه درباره عيسى گفته شد] حق [و] از جانب پروردگار تو است پس از ترديدكنندگان مباش. * پس هر كه در اين [باره] پس از دانشى كه تو را [حاصل] آمده با تو محاجه كند بگو بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فرا خوانيم سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.» (آل عمران، 60 و ۶۱)
با توجه به منابع تاریخی صدر اسلام در روز مقرر، حضرت پیامبر (ص) به همراه امام حسن و امام حسین (ع) به عنوان پسران و حضرت زهرا(س) به عنوان نماینده زنان و حضرت علی(ع) در جایگاه خویشان به مراسم مباهله رفتند. که این واقعه نشان دهنده جایگاه و منزلت پنج تن آل عبا در پیشگاه خداوند، پیامبر(ص) و دین اسلام گردیده است.
یاری گر آخرین منجی
همه این آیات دلایلی هستند که در طول تاریخ سند حقانیت شیعه در موضوعاتی همچون علم لدنی، مقام و منزلت معصومین، و به امامت رسیدن آن ها در سنین کودکی و غیبت حضرت حجت محسوب می شود. «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ؛ آرى داستان درست [مسيح] همين است و معبودى جز خدا نيست و خداست كه در واقع همان شكست ناپذير حكيم است» (آل‌عمران، ۶۲) «يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ انْتَهُوا خَيْرًا لَكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا؛ اى اهل كتاب! در دين خود غلو مكنيد و در باره خدا جز [سخن] درست مگوييد مسيح عيسى بن مريم فقط پيامبر خدا و كلمه اوست كه آن را به سوى مريم افكنده و روحى از جانب اوست پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و نگوييد [خدا] سه گانه است باز ايستيد كه براى شما بهتر است خدا فقط معبودى يگانه است منزه از آن است كه براى او فرزندى باشد آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است از آن اوست و خداوند بس كارساز است.» (نساء، ۱۷۱) «لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسِيحُ أَنْ يَكُونَ عَبْدًا لِلَّهِ وَلَا الْمَلَائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَمَنْ يَسْتَنْكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا؛ مسيح از اينكه بنده خدا باشد هرگز ابا نمى ورزد و فرشتگان مقرب [نيز ابا ندارند] و هر كس از پرستش او امتناع ورزد و بزرگى فروشد به زودى همه آنان را به سوى خود گرد مى آورد.» (نساء، ۱۷۲)
اما قرار نبود مردی که با این معجزه منحصر به فرد متولد می شود بعد از 33 سال زندگی در دنیا فقط برای آوردن یک شریعت جدید به پیامبری برسد بلکه باید ذخیره می شد تا در تحقق اهداف تمام انبیاء یاری گر آخرین منجی از فرزندان رسول خاتم(ص) باشد. در روایتی از پیامبر(ص) آمده‌است: «… و من ذریتی المهدی إذا خرج نزل عیسى ابن مریم لنصرته فقدمه و صلى خلفه؛ پیامبر فرمودند: و مهدی از دودمان من است که هرگاه ظهور کند، عیسی بن مریم برای یاری او حاضر شده و در پی او نماز خواهد گزارد». (شیخ صدوق، الامالی، ج۱، ص ۲۱۸).
علی راد
نظر شما